Het einde van het jaar komt dichterbij. Voor sommigen voelt dat als afronding, voor anderen als extra druk.
De feestdagen naderen, maar rust lijkt verder weg dan ooit.
Het nieuws staat bol van oorlog, financiële onzekerheid, politieke spanningen.
Angst wordt dagelijks gevoed. Woede en haat krijgen meer zendtijd dan menselijkheid. We kunnen nog maar weinig verdragen van elkaar.
En met al deze gebeurtenissen, emoties en energie proberen wij ons leven te leven.
Feestdagen te plannen, aanwezig te zijn, staande te blijven, maar de kerstgedachte lijkt verder weg dan ooit.
Het is geen wonder dat zoveel mensen zich uitgeput, overweldigd of uit balans voelen.
Misschien herken je dit. Je voelt spanning in je lichaam zonder duidelijke aanleiding. Je hoofd staat nooit helemaal uit. Je word sneller geraakt door nieuws of gesprekken. Je vraagt je af hoe je hier allemaal mee om moet gaan.
En precies daar, in dat moment van innerlijke druk, is er één vraag die alles kan veranderen.
Niet de vraag: ‘Waarom gebeurt dit allemaal? Wat moet ik nu doen?’
De vraag die ertoe doet is:
Wie kies ik te zijn in dit moment?
Niet wie je zou moeten zijn. Niet wie anderen van je verwachten. Maar wie jij kiest te zijn, hier en nu.
Wat vergeten wordt, is dat alles in jou luistert naar het antwoord op die vraag.
Je lichaam luistert. Je zenuwstelsel luistert. Je onderbewuste luistert. Je emoties luisteren.
Zelfs je energie, hoe zweverig dat ook mag klinken, reageert op wie jij bent, niet op wat je denkt te moeten doen.
Als we stress hebben, dan reageren we vaak automatisch, vanuit oude patronen, vanuit aangeleerde angsten, vanuit overlevingsstrategieën, vanuit emoties die al lang opgeslagen liggen.
En zo herhalen we, onbewust, steeds hetzelfde verhaal.
Maar er is een alternatief.
Zelfs wanneer de wereld chaotisch voelt, heb jij een keuze.
Je kan kiezen om niet mee te gaan in de collectieve paniek, niet je identiteit te laten bepalen door nieuwsberichten, niet te reageren vanuit oude pijn of machteloosheid.
Door deze keuze hoef je niet iemand te worden die je niet bent. Het brengt je echter wel dichter bij jezelf.
Je kan kiezen wie je wil zijn. Kies je om gegrond te zijn, ook als alles rondom je beweegt. Kies je voor zachtheid, zonder dit als zwakheid te zien. Kies je ervoor om aanwezig te zijn in dit moment, zelfs als dit moment alleen maar onzeker voelt. Kies je voor moed om jezelf te zijn en verbonden te blijven met jouw waarheid.
Het hoeft niet perfect te zijn, het is wel echt.
Ik weet dat dit niet altijd gemakkelijk is, maar het is wel nodig.
En elke keer dat je die keuze maakt, verandert er iets.
Je zenuwstelsel krijgt een nieuw signaal. Je systeem herinnert zich veiligheid. Je energie verschuift van reactie naar creatie.
Je zegt, bewust of onbewust:
Ik ben geen slachtoffer van deze tijd.
Ik ben mezelf, ik ben vrij om te kiezen wat goed voelt.
En het leven reageert daarop.
Niet altijd meteen in omstandigheden, maar wel in hoe het voelt.
Dus terwijl het jaar afloopt, terwijl de wereld luid is en verwachtingen hoog zijn, nodig ik je uit om even stil te staan bij deze vraag:
Wie kies ik te zijn in het midden van dit alles?
Misschien voel je jouw antwoord: kalm, zacht, echt, liefdevol, moedig, aanwezig.
Er is geen juist antwoord. Alleen een eerlijk antwoord.
Misschien is dit wat deze tijd van ons vraagt.
Niet om alles te begrijpen, niet om alles te dragen, maar om onszelf niet te verliezen.
Zoals een feniks niet opstijgt ondanks het vuur, maar door het vuur.
Druk hoeft je niet te breken. Het kan je ook herinneren aan je essentie.
En misschien, heel misschien, is dat genoeg voor nu.
Vol liefde,
Nicole
